امین تارخ: در ایران به محض پیر شدن، دورت می‌اندازند/ مطلقا کار سفارشی قبول نمی‌کنم
تاریخ انتشار: ۹ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۴۳۵۳۶۸
به گزارش پارس نیوز - اما چرا امین تارخ حضور در هیچ سریال ویژه ماه رمضان مخصوصاً در یک دهه اخیر را رد نمی‌کند؟ در گفت‌و‌گوی حاضر با این بازیگر رخ به رخ نشسته‌ایم تا پاسخ این پرسش‌ها را از زبان خود اوبشنویم.
با وجودی که بخش قابل توجهی از کارنامه هنری شما با تلویزیون پیوند یافته، چرا طی دهه اخیر بیشتر در سریال‌های مناسبتی ماه رمضان دیده می‌شوید؟ آیا این حضور پررنگ در سریال‌های مناسبتی ریشه در تفکر خاصی دارد؟
همه این‌ها واقعاً اتفاقی بوده؛ من کارم را با تلویزیون از دوران قبل از انقلاب، با سریال «شهر من شیراز» شروع کردم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به این علت که اولاً تلویزیون در پخش سریال‌های موسوم به ماه رمضان برای نشان دادن مفاهیم پیچیده ریسک بیشتری می‌کند و حتی بعضاً خط قرمز‌هایی را رد می‌کند. ثانیاً بودجه بهتری به این سریال‌ها اختصاص می‌دهد. ثالثاً به نظر من فیلمنامه‌های خوبی هم به این منظور در تلویزیون اجازه ساخت می‌گیرند.
بنا براین من که معیارم سه عنصر فیلمنامه، نقش و کارگردان است، به این نگاه نمی‌کنم سریالی که این عناصر را دارد و من بازی در آن را پذیرفته‌ام، در ماه رمضان پخش می‌شود یا ماه محرم یا هر مناسبت دیگر. ضمن اینکه در طول سال‌هایی که سریال‌های ویژه ماه رمضان پخش شده، چهار سریال که من بازی کرده‌ام در این ایام به روی آنتن رفته است.
ما یک دهه است که آقای تارخ را در فضا‌های مشابه می‌بینیم؛ حال آنکه از امین تارخ شخصیت‌های محکم و تاریخی مثل بوعلی سینا یا شیخ حسن جوری را دیده‌ایم.
آقا فیلمنامه نیست. چه بکنیم؟ حتی کارگردان‌های بزرگ ما فیلمنامه‌هایی به من پیشنهاد کرده‌اند که از آن خوشم نیامده یا فیلمنامه سفارشی بوده و قبولش نکرده ام. درسینما تجاری‌سازی و سفارشی‌سازی نسبت به تلویزیون بیشتر جریان دارد.
از آنجا که تلویزیون به‌دنبال جذب مخاطب بیشتری است، سوژه‌هایی را انتخاب می‌کند که مردم در پذیرش آن سوژه‌ها باهم وجه اشتراک دارند. اما وقتی به من یک فیلم کاملاً سیاسی یا کاملاً تجاری پیشنهاد می‌شود، واقعاً نمی‌توانم قبول کنم. ضمناً شما سن را هم در نظر بگیرید. به نظر می‌رسد سینمای امروز ما بیشتر متعلق به نسل جوان است. موضوعاتی مثل عشق و خیانت در میان جوانان رواج بیشتری دارد یا طنز پردازانی که امروز کار می‌کنند، مقبولیت بیشتری بین جوانان دارند که به نظر می‌رسد در هیچ کدام این قالب‌ها من جایی ندارم.
مثل این است که بازیگر مسنی نقش عاشق پیشه‌ای را ایفا کند؛ معلوم است که برای مخاطب جوان این نقش باورپذیر نیست؛ چون عاشق پیشگی معمولاً متعلق به نسل جوان است. خلاصه، فیلمنامه‌ای نیست که ارزش‌های لازم به لحاظ نقش، فیلمنامه و کارگردان داشته باشد، سفارشی و تجاری نباشد، سیاسی نباشد، طنز سبک نباشد و به من پیشنهاد شود. اگر چنین فیلمنامه‌ای باشد و به من پیشنهاد شود، معلوم است که استقبال می‌کنم.
من قسم می‌خورم، به تمام مقدسات عالم قسم می‌خورم که در این 6-5 سال، حدود 50 کار را رد کرده ام. وقتی یک بازیگر در طول 5 سال 50 کار را رد می‌کند، بالاخره مجبور می‌شود یکی را قبول کند چرا؟ اولاً بازیگری از یادش نرود. ثانیاً نمی‌شود منتظر معجزه ماند. من هر سه سال یک بار کار می‌کنم. صادقانه می‌گویم که حتی مردم گله می‌کنند.
خدا را شاهد می‌گیرم وقتی سوار تاکسی می‌شوم راننده می‌پرسد چرا دیگر بازی نمی‌کنی؟ رستوران می‌روم همین سؤال را می‌شنوم. بعضی هم کمی جسارت به خرج می‌دهند و می‌پرسند: آقا حذف تان کردند؟ آقا به شما نقش پیشنهاد نمی‌دهند؟ گاهی آدم به غیرتش برمی‌خورد. به همین علت وقتی می‌بینم فیلمنامه خوب است، نقش و کارگردان هم خوب است؛ اگر هم وجه تشابهی با نقش‌های گذشته دارد، نقش را می‌پذیرم و سعی می‌کنم آن را متفاوت ارائه دهم؛ پس کار را قبول می‌کنم.
حتی اگر سفارشی باشد؟
نه! مطلقاً من کار سفارشی قبول نکرده‌ام و نمی‌کنم.
یعنی سریال «رهایم نکن» را هم سفارشی نمی‌دانید؟
نه، اصلاً! مسائلی در این سریال مطرح شده که مسأله روز مردم است. در شرایطی زندگی می‌کنیم که 3 هزار میلیارد، 8 هزار میلیارد، 12 هزار میلیارد، 20 هزار میلیارد دزدی می‌شود. دکل نفتی گم می‌شود، کسی به خاطر 2 میلیارد و 800 میلیون یورو به زندان می‌افتد که معروف به «ب.ز» می‌شود.
در چنین شرایطی که مردم به دروغ عادت می‌کنند، شخصیتی به اسم حاج رسول پیدا می‌شود که در جوانیش خطای بزرگی مرتکب شده و امروز متحول شده است. سریال «رهایم نکن» قصه این آدم است که تبعات گناه بزرگش را نشان می‌دهد. اگر این سریال حرام خواری را توجیه می‌کرد، قطعاً سفارشی بود؛ ولی داستان سریال، حرام خواری و تبعاتش را مطرح می‌کند؛ پس سفارشی نیست.
یکی از مهم‌ترین دلایلی که مخاطبانی مثل من را وا می‌دارد کمی نقدآلود دهه اخیر فعالیت‌های بازیگریتان را بررسی کنند، وجود اسامی بزرگی مثل بهرام بیضایی، کیهان رهگذار، محمدعلی نجفی، مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی و پوران درخشنده در کارنامه شماست. قبول کنید که حضور شما در آثار این بزرگان به‌عنوان بازیگر نقش‌های مهم، توقع ما را بالا برده است.
ببینید در خارج از ایران و جایی مثل هالیوود، به محض اینکه می‌بینند یک بازیگر خاطره ساز پا به سن گذاشت، او را دور نمی‌اندازند، برایش نقشی می‌نویسند که بتواند آن نقش را بازی کند، نقشی که به سنش هم می‌خورد. مثلاً «درباره اشمیت» را برای جک نیکلسون می‌سازند تا نقش بازنشسته‌ای را ایفا کند که احساس تنهایی می‌کند.
برای رابرت دنیرو نقش یک بازنشسته‌ای را می‌نویسند که به خاطر از دست دادن همسرش و پراکنده بودن 4فرزندش تنها شده و تصمیم می‌گیرد به دیدن هر 4 فرزندش برود و در این دیدار‌ها با مشکلات زندگی فرزندانش مواجه می‌شود. فیلمنامه هم در مسیر خودش قصه‌ای را روایت می‌کند، هم نقد اجتماعی می‌کند، هم مناسبت خانوادگی غلط را زیر سؤال می‌برد. اما در ایران به محض اینکه شما پا به سن می‌گذاری، حتی حاضر نمی‌شوند با دستمال کاغذی برت دارند؛ رسماً دورت می‌اندازند.
حالا می‌دانید چرا آنها همچنان به بازیگران خاطره سازشان اهمیت می‌دهند؟ آنها احساس می‌کنند هنوز رابرت دنیرو، جک نیکلسون، آل پاچینو و... توان بازیگری دارند. پس می‌توانند سند بیشتری در تاریخ سینمایشان ثبت کنند. می‌خواهند اگر پول‌سازی می‌کنند، همچنان با رابرت دنیرو پول‌سازی کنند؛ چون هنوز هست و می‌تواند همچنان خاطره‌‌سازی کند. اما اینجا فکر می‌کنند چون بازیگر پیر شد، دیگر به درد نمی‌خورد.
این یک اعتقاد راسخ من است که بازیگر تازه از 40 سالگی به بعد بازیگر می‌شود. چون تجربه زندگیش بیشتر می‌شود، تجربه حرفه ایش بالا می‌رود، مشاهدات زندگیش وسعت می‌یابد، عزیزان زیادی را در زندگیش از دست می‌دهد، تصادفات زیادی می‌بیند یا برای خودش رخ می‌دهد، بیماری‌های مختلفی می‌گیرد و از سر رد می‌کند، پسرش را زن می‌دهد، دخترش را شوهر می‌دهد، انواع و اقسام تجربه‌هایی که در 25-20 سالگی نصیب کسی نمی‌شود را به دست می‌آورد؛ پس پخته می‌شود و این پختگی را می‌تواند در بازیگریش نشان دهد. آه و حسرت برای ما این است که به محض پا به سن گذاشتن، سینما حذفمان می‌کند؛ حال آنکه زمان بهره برداری از یک بازیگر، از این سنین به بعد است.
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: امین تارخ ماه رمضان تلویزیون ماه رمضان تلویزیون تئاتر انقلاب بازی بازی بودجه محرم امین تارخ نسل جوان عشق نسل جوان تاکسی یورو زندان داریوش مهرجویی پوران درخشنده ایران مشکلات آل پاچینو ایران تلویزیون داریوش مهرجویی ماه رمضان هالیوود پارس پارس نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۴۳۵۳۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنگ و زلزله؛ بلایایی که تابآوری کشورها را به‌خطرمی‌اندازند
امروز ملاک در رده‌بندی مخاطرات دنیا، تعداد کشته‌ها نیست، به عنوان مثال تعداد کشته‌های شما در سیل ممکن است زیاد باشد اما کشور را به خاطر نمی‌اندازد! فقط دو حادثه وجود دارد که با ملاک جدیدِ تابآوری کشور را به هم بریزند که یکی جنگ و دیگری زلزله است. - اخبار اجتماعی -
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، دکتر عبدالرضا سروقدمقدم؛ عضو هیئت علمی ژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله در نشست خبری که امروز در محل این پژوهشگاه برگزار شد، اظهار کرد: ما 33 سال است که کنفرانس‌های علمی را داریم و زمانی که کنفرانس پژوهشگاه آغاز شد کنفرانس دیگری را در کشور شاهد نبودیم و کنفرانس زلزله، نخستین کنفرانس بین‌المللی بعد از انقلاب بود که در سطح وسیع برگزار شد.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی گفت: امسال نهمین کنفرانس بین‌المللی زلزله‌شناسی برگزار خواهد شد. ما مخاطرات زیادی از جمله فرونشست، آتش‌سوزی، سیل داریم و ازطرفی تعداد کشته‌ها در تصادفات رانندگی و آلودگی هوا از زلزله بیشتر است و سؤال اینجاست که چرا ما باید این مقدار به بحث زلزله توجه کنیم؟!
سروقدمقدم ادامه داد: امروز ملاک در رده‌بندی مخاطرات دنیا، تعداد کشته‌ها نیست، به عنوان مثال اگر تعداد کشته‌های شما در سیل ممکن است زیاد باشد اما کشور را به خاطر نمی‌اندازد! فقط دو حادثه وجود دارند که با ملاک جدید یعنی تابآوری، کشور را به هم بریزند که یکی جنگ و دیگری زلزله است.
ثبت 16 هزار زلزله در سال گذشتهعضو هیئت علمی ژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله گفت: کشورهای مثل هائیتی بعد از یک زلزله، استقلال خود را از دست می‌دهد و این نشان‌دهنده اهمیت موضوع زلزله است.
وی تأکید کرد: هدف از برگزاری این کنفرانس علمی، علاوه بر بحث درباره یافته‌های جدید علمی، برطرف کردن دغدغه مدیران شهری نیز است. شعار این کنفرانس "زلزله و کلان‌شهرها با تمرکز بر تهران" است چراکه دغدغه مسئولان را در موضوع زلزله تهران کامل شاهد بودیم.
سروقدمقدم تصریح کرد: وظیفه این کنفرانس آن است که یک اجماعی را در این موضوع برای مدیران شهری ایجاد کند.
وی با تاکید بر ارتقای تابآوری کشورها در برابر مخاطرات، اظهار کرد: بعد از زلزله بزرگ سرپل ذهاب کرمانشاه جامعه مهندسی به این نتیجه رسید که اگر 40 درصد از آیین‌نامه‌ها را در ساخت سازه‌ها رعایت کنند، می‌توانند جلوی بسیاری از تلفات را بگیرند.
انتهای پیام/
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت